Osoby wykonujące badanie powinny posiadać odpowiednie przeszkolenie i być zaznajomione z interpretacją EKG, techniką wykonywania treningu, systemem komputerowym i technikami resuscytacji w razie, gdyby trening przybrał niechciany przebieg. Sprzęt oraz miejsce wykonania badania muszą spełniać wymogi bezpieczeństwa. W sali w której przeprowadzany jest trening, powinien znajdować się telefon (w razie gdyby konieczne było wezwanie pomocy), aparat do mierzenia ciśnienia, zegar wyposażony w sekundnik, podstawowe leki niezbędne w stanach zagrożenia życia. Urządzenie na którym ćwiczy badany musi posiadać konieczne atesty.
Ocena chorego względem możliwości przystąpienia do treningu
Oceny wstępnej badanego zazwyczaj dokonuje lekarz. Proces ten uwzględnia badanie podmiotowe i przedmiotowe, ze szczególny, uwzględneinem ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych. Lekarz zadaje pytania o samopoczucie chorego, o to jak toleruje wysiłek, jakie leki przyjmuje i jak kształtuje się dynamika zmian jego choroby kardiologicznej, czy towarzyszą mu inne dolegliwości. Konieczne jest zmierzenie ciśnienia w stanie spoczynku, masy ciała chorego, częstotliwości rytmu serca i to czy pracuje ono miarowo.
Jakie parametry są monitorowane w czasie treningu? Co należy przygotować?
Podczas treningu monitoruje się pracę serca za pomocą aparatu EKG. Najistotniejszymi wyznacznikami wskazującymi na pracę serca są odchylenia w odcinku ST oraz rytm serca. Należy pamiętać o zmierzeniu ciśnienia pacjentowi w spoczynku (przed treningiem) w takiej w pozycji w jakiej będzie wykonywany trening. Wartości ciśnienia powinno się odnotować w karcie pacjenta. Pacjentowi należy wytłumaczyć na czym polega i jakie wartości odpowiadają odczuciom według skali Borga. Konieczne jest także wybranie adekwatnego protokołu treningowego. Później można rozpocząć trening. Pod stałą kontrolą powinien być przebieg krzywej EKG oraz ciśnienie podczas wysiłku ze szczególnym zwróceniem uwagi na zakończenie fazy obciążenia. Nie można zapomnieć o sprawdzeniu na ile punktów pacjent odczuwa zmęczenie w skali RPE. Zazwyczaj przebieg obciążenia jest ilustrowany w sposób cyfrowy jako linia trendu. Jeśli prowadzący badanie zaobserwuje u chorego jakiekolwiek objawy świadczące o nietolerancji wysiłku fizycznego, należy przerwać wysiłek. Do takich objawów mogą należeć: dławica, chromanie przestankowe, duszność, sinica.
Co znajduje się w raporcie?
Zakończenia treningu dokonuje się przez naciśnięcie przycisku ,,STOP”. Potem wydrukowany zostaje raport z przebiegu całego treningu, który zawiera w sobie dane osobowe pacjenta i adres instytucji w której przeprowadzono trening. Zazwyczaj protokół treningu zawiera datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia treningu. Dołącza się także zapis EKG, ze szczególnym uwzględnieniem momentu spoczynku i szczytu wysiłku. Istotnym jest, aby raport dotyczący wysiłku pacjenta zawierał informację o tym jaka ilość energii była wydatkowana (EE). Przydatna dla interpretującego okazuje się graficzna ilustracja obciążenia jakie było stosowane i częstotliwości rytmu serca.
Jakie są wskazania do przerwania treningu?
Osoba przeprowadzająca trening w rehabilitacji kardiologicznej, musi znać kryteria, których spełnienie oznacza konieczność przerwania treningu. Trening należy przerwać jeżeli na zapisie EKG obserwuje się wzmożoną arytmię komorową lub nadkomorową serce. Może ona demonstrować się pogorszonym samopoczuciem pacjenta, kołataniem serca albo zawrotami głowy. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na pacjentów z zespołem długiego QT, kardiomiopatią, chorobą wieńcową i zespołem wypadania płatka zastawki mitralnej. Arytmia nadkomorowa, może przybierać postać częstoskurczu przedsionkowego, zespołu preekscytacji, trzepotaniem przedsionków, tachyarytmią zatokową, częstoskurczem nadkomorowym, albo dodatkowymi pojedynczymi pobudzeniami. Trening przerywamy również, gdy skurczowe ciśnienie tętnicze pacjenta spadnie poniżej 10 mm słupa rtęci mimo wzrostu obciążenia. Podobnie badający powinien się zachować gdy ciśnienie rozkurczowe pacjenta wzrasta powyżej 110 mm słupa rtęci. Niekorzystne w skutkach może okazać się kontynuowanie treningu jeżeli u pacjenta zostaje rozpoznany blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia. Bloki przedsionkowo-komorowe II stopnia dzielimy na takie z wydłużającym się odstępem PQ i takie z wypadającym zespołem QRS. Blok przedsionkowo-komorowy III stopnia polega na całkowicie nie skoordynowanej pracy komór i przedsionków i daje bardzo charakterystyczny obraz w EKG, zazwyczaj komory ujawniają wolniejszy rytm niż przedsionki. Trening przerywamy również wtedy, gdy badający zauważy u chorego objawy nietolerancji wysiłku, na przykład: duszności i nadmierną potliwość mogące świadczyć o dławicy piersiowej, albo zmiany w EKG wskazujące na niedokrwienie mięśnia sercowego.
Sklep medyczny Kredos to miejsce, w którym znajduje się pełen asortyment produktów obejmujących sprzęt do próby wysiłkowej.